கவிதைகள் மாதுமை

நெருங்குவதாய்த் தெரிகிறது
உனக்கும் எனக்குமான
இடைவெளி

இடைவெட்டுகளின் தேய்மானத்தோடு
விலகுகிறது
நேசம்

ஆயிரம் கலவிகளின் பின்னும்
வேகம் குறையாமல் சுரக்கிறது
ஆன்மா

வெற்றுச் சம்பெயின் போத்தல்
நீரையும் பெயரறியா ஊதாப்பூக்களையும் சுமக்கின்றது

ஓர் பின்னிரவில் நீ தீர்த்த போத்தல் அதுவாய் ஞாபகம்

அதனினும் பின்னிரவில் அடம்பிடித்து
உன்னைப் பல்துலக்க வைத்தது முத்தமிடத்தான்

ஊதாப்பூக்களின் மையத்தில்
இன்னம் ஆழ்ந்திருக்கிறது
பற்பசையும் சம்பெயினும் கலந்த வாசத்தில் ஒரு முத்தம்

நாளை: கண்ணாடிக் கழிவுகளைக் கழிக்கும் தினம்
இதுவும் மாதத்தில் ஒருமுறை வந்துவிடுகிறது.