கவிதைகள் சக்தி ஜோதி

கனவுகள் புதைந்த வீடு

என் மன அறையில்
உன் நினைவுகள் மட்டுமே
நிரம்பியிருந்த ஓர் மாலைப் பொழுது அது
அடர்வனம் சூழ்ந்திருக்கும்
அந்த வீட்டிற்குள்
நான்
அடியெடுத்து வைக்கிறேன்
கனத்த வெற்றிடத்தை
நிரப்பவியலாத
பெரும் சுவர்களும் ஜன்னல்களும்
அற்புத வேலைப்பாடுகளினால்
நிரம்பியிருக்கின்றன
கனவுகள்
புதைக்கப்பட்ட
பிரம்மாண்டமான
அவ்வீட்டிற்குள்
வழிப்போக்கனைப் போன்று
பார்வையாகிறேன்
காலங்காலமாக
வாழ்வோமென்ற நம்பிக்கையில்
கட்டப்பட்ட
மூதாதையரின் அந்த வீடு
சலனங்களேது மற்றிருக்கின்றது

இளைப்பாறல்

விலா எலும்புகள் பொதிந்துள்ள
திரட்சிமிகு சதைப்பற்று வற்றி
மெல்லிய சிறகுகள்
இப்போதுதான் முளைவிடத் துவங்கியுள்ளன
காற்றறைகள் நிரம்பி
பறத்தலுக்கு எத்தனித்துக்கொண்டிருக்கிறது
சின்னச் சிறகுள்ள எறும்பும்
நீள உடல் தட்டானும்
வண்ணத்துப்பூச்சிகளும்
இன்னும்
பலவகைப் பறவைகளும்
பறத்தலின் மாதிரிகளாய்
அமைந்துள்ளன
பறவையாய் இயல்பூக்கம் பெறுகையில்
அதன் தகவமைப்பும்
ஆய்ந்தறிய வேண்டியுள்ளது
கூடவே
படபடக்கும் சிறகினைக் கவிழ்த்து
விரிந்த கரம் தேடியமர்வதையும்
கற்றுத் தருகின்றன பறவைகள்.